Als je je realiseert dat je bepaalde dingen niet of nooit meer zult kunnen doen dan zijn dit bijzonder vervelende momenten, die mentaal heel hard kunnen aankomen. Hoe je met dit verlies om kunt gaan, is verschillend van mens tot mens. Het is heel normaal, menselijk en gezond om af en toe gevoelens van boosheid, angst en verdriet te ervaren. Als deze gevoelens niet de overhand nemen en je ook momenten van blijdschap en geluk kunt ervaren, is dit prima. Ontvangen tips van lotgenoten zijn:

• kijk vooral vooruit naar wat je nog wel kan: beschouw de nieuwe situatie als de uitgangssituatie en kijk vandaar uit wat je nog wel geheel zelfstandig kan of kijk waarbij of waarin je hulp kunt inschakelen
• kijk alleen achteruit om ervan te leren (waarom ging iets niet goed en hoe zou je dit beter kunnen doen (misschien op een andere manier of met een hulpmiddel)).
• met een positieve instelling bereik je meer en ondervind je minder overlast
• indien de behoefte bestaat, praat er met professionals, bijvoorbeeld een psycholoog of psychiater bij een GGZ-instelling of je eigen (huis)arts over
• doe vandaag wat je morgen gepland zou kunnen en stel zo weinig mogelijk uit
• benut je eigen positieve en negatieve ervaringen (zie vorig thema). Als je deze houding jezelf eigen weet te maken, dan helpt dat om bij een verslechtering van een lichamelijke beperking om van uitsluitend/vooral balen/boosheid/angst/verdriet over te schakelen naar een manier van omgaan met een beperking, waar je zelf nog iets aan kan hebben.
• verbeteringen van een lichamelijke beperking te blijven houden.

Als je bovenstaande kan, zul je merken dat zelfs na incidenten het glas eerder half-vol blijft in plaats van half leeg.

In INFORMATIEBRONNEN vind je misschien (nog) meer relevante informatie.

Openstaande vragen en/of innovatiebehoeften: